சாயந்திரம் நாலு மணிக்கு அப்பா போன் பண்ணினார். "அக்காவுக்கு பிரசவ வலி வந்துருச்சு, ஹாஸ்பிடல சேத்துருக்கோம் டா" அதன் பிறகு ஆயிரம் போன் கால்கள் என்னிடமிருந்து அப்பாவுக்கு. பதினோரு மணிக்கு கொழந்த பொறந்துரும்னு டாக்டர் சொல்லிருக்காங்க என்றார்.
அக்காக்களைப் பெற்ற தம்பிகளுக்கு தெரியும், அக்கா அம்மாவிற்கு சமமானவள் என்று, அப்பா எதை வாங்கி வந்தாலும் கவரோடு கேட்டு அழுகிற ...எனக்கு, கவரை மட்டுமே தருகிற சராசரி அக்கா தான் அவள். ஒன்றாம் வகுப்பில் இருந்து எட்டாம் வகுப்பு வரை ஒரே பள்ளியில், ஒரே வகுப்பில் படிக்கும் வரம் எங்களுக்கு மட்டுமே கிடைத்தது அப்போது. (என்னை நாளு வயதிலேயே பள்ளிக்கு சேர்த்து விட்டார்கள்)
நான் எந்த தவறு செய்தாலும் வீட்டில் போட்டு கொடுத்து விடுவாள் தவறே செய்ய தெரியாதவள். அக்கா இருக்கிற காரணத்தால் சாப்பிட்ட தட்டை கழுவி வைக்காத சாதாரண தம்பிகளில் நானும் ஒருவன். அக்கா தான் துணிகளை துவைப்பாள். துவைக்கும் போது சட்டயிலோ பேண்டிலோ அக்காவுக்கு ஏதும் துப்பு கிடைத்து விட்டால் அவ்வளவு தான் வீட்டில் என்னை துவைத்து விடுவார்கள். துவைத்து தொங்க போட்ட நாட்களும் இருக்கிறது.
வீட்டை கூட்டிக் கொண்டே வருவாள், நான் குப்பைகளை போட்டு கொண்டே வருவேன், விளக்குமாறை வீடு கூட்ட அவள் பயன்படுத்திய நாட்களை விட, என்னை அடிக்க பயன்படுத்திய நாட்களே அதிகம். சண்டை சச்சரவுகள் அதிகம்.சத்தம் போட்ட சண்டைகளை விட ரத்தம் பார்த்த சண்டைகளும் அதில் அடக்கம்.
அக்காவின் கல்யாணம் அப்பாவிற்கு கனவு, எனக்கு கவலையாய் இருந்தது. கல்யாணம் ஆகி போனா அக்கா வீட்டிற்கு வரமாட்டாள் என நினைத்து, அம்மாக்கள் எப்படி அழுவார்களோ அப்படி தான் நானும் அழுதேன். என் முதல் சம்பளத்தில் எடுத்துக் கொடுத்த சேலையை இன்னும் தன் புகுந்த வீட்டில் பத்திரமாய் வைத்திருக்கும் அவள் அக்கா மட்டுமல்ல அம்மாவும் கூடத் தான்.
அக்காவிற்கு முதல் குழந்தை "காருண்யா" பிறப்பதற்கு முன் எப்படியான மன நிலையில் இருந்தேனோ அதே மன நிலை தான் இப்போதும். அக்காவை தாயான பிறகு பார்க்கிற தம்பிகளுக்கு தெரியும், அந்த சந்தோசம் எப்படி பட்டதென்று.
மணி பதினொன்ரை தாண்டி பல மணி நேரங்கள் ஆகி விட்டது. பல முறை அம்மாவை தொடர்பு கொண்டும் "இன்னும் பிறக்கலடா நீ தூங்கு காலைல போன் பண்றேன்" என்றே பதில் வந்து கொண்டிருந்தது. எப்போது அக்காவை நினைத்தாலும் ஒரு மெல்லிய சிரிப்பு தான் வரும், இப்போது, வலியா, சந்தோசமா, ஆவலா, என்னவென்றே சொல்ல முடியாத இரு துளி கண்ணீர் வந்து கொண்டிருக்கிறது.
இப்படி இது வரை காத்துக் கொண்டிருந்ததில்லை, இப்படி ஒரு வலியில் போனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்ததில்லை...
வீட்டில் கேட்கும் சத்தம்
வெளியில் இருக்கும் கோலம்
குடத்தில் இருக்கும் தண்ணீர்
துவைத்து காயும் சட்டை
உலையில் கொதிக்கும் சோறு
எல்லாமே அவள் தான்!
அவள் பக்கத்தில் நான்
இல்லையென்றாலும்
இந்த பதிவு கூட அக்காவிற்க்காகத் தான்.......
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக