இதற்கு முன்னாள் எங்களில் பாதி பேர் மகாபலிபுரம் சென்றதில்லை. சிற்பக் கலை கூடம் என்பது மட்டும் தான் எங்களுக்கு தெரியும். ராயர் கோபுரம்,வெண்ணெய்கட்டி உருண்டை,அர்ஜுனா பேலஸ்,இப்படி புருவம் உயர்த்திய இடங்கள் அதிகம். இந்த ஆச்சிரியங்களை தாண்டி எங்களை பெரிதும் பாதித்த மகாபலிபுரத்தை நம்பி இருக்கும் சிற்பக் கலைஜர்கள்,அவர்களின் குடும்பம், ஜோசியக்காரர்கள், குறிசொல்பவர்கள்,மீனவர்கள்,பாசி விற்கும் மராட்டிய பெண்கள்,முகத்தை மூடியப்படி வலம் வரும் காதலர்கள்,ஐஸ் க்ரீம் பெட்டியை தள்ளிக்கொண்டு வரும் வியாபாரிகள்,ஒரு நொடி புகைப்படம் எடுத்து தரும் புகைப்பட நிபுணர்கள்,இங்கு படம் பிடிக்க கூடாது என சொல்லி விரட்டி விடும் ஆதிக்கவாதிகள்,இவர்களை தவிர்த்து எங்களால் மகாபலிபுரத்தை பார்க்க முடியவில்லை.
ஆறு நாட்கள் பயிற்சி என தொடங்கிய எங்கள் இருபது பேருக்கும் ஒவ்வொரு அனுபவங்கள்.புதியதலைமுறை அலுவலகத்தில் இருந்து புறப்பட்ட அந்த நொடி இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது.நாங்கள் மொத்தம் இருபது பேர்.வேறு வேறு பாதையில் இருந்து வந்த எல்லோரும் இப்போது ஒரு பாதையில் செல்கிறோம் என்பது சின்ன விஷயமல்ல.....
முதலில் எங்கள் இருபது பேரை பற்றி....
நாங்கள் மிகப் பெரிய அனுபவசாலிகள் இல்லை.ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு திறமையை கொண்டவர்கள் என்பது மட்டுமே எங்களின் தகுதி..எங்களை தேர்ந்தெடுத்த விக்ரம் சாருக்கு மட்டுமே இது தெரியும்.காமரா,கனவுமாக வரும் வினோத் பற்றி அவரது புகைப்படங்களே சொல்லும்,ஏதோ பள்ளி கூட ஆசிரியர் போல வரும் பிரேமா அக்காவை அவ்வளவு எளிதில் எடை போட்டு விட முடியாது.அவரின் முக பாவனைகள் நவரசங்களையும் தாண்டி நிற்கும் என்பது என் தனி பட்ட கருத்து.பாரதியை அவரின் பெயரை கொண்டே அடையாளம் கண்டுகொள்ளலாம்.எங்கும் தமிழ்,எதிலும் தமிழ் என்பதே தலைவரின் குறிக்கோள்.ஒருவித புரிதலோடு அவரை அணுகினால் நாளை நீங்களும் அனுபவசாலியாகலாம்.எதற்க்கெடுத்தாலும் சிரித்தே மழுப்பும் திறமை எல்லோருக்கும் வாய்க்காது,அப்படியொரு திறமை கொண்டவர் தான் இனியன்.இவரிடம் நிறைய கற்று கொள்ள வேண்டும் என்பதே என் ஆசை.கேரளாவில் இருந்து வந்து தமிழில் சக்கை போடு போடும் சுந்தரை என்னால் மறக்க முடியாது.எந்த விஷயமானாலும் என்னிடம் கேட்கும் அவனை நான் தவறவிட்டால் நான் உண்மையில் துரதிஷ்டசாலிதான். எந்நேரமும் எதோ ஒரு பாடலை முணுமுணுத்துக் கொண்டே இருக்கும் இசை பிரகாஷ் எங்களுக்கு ஆச்சிரியமாய் தெரிவான்.மழையில் நனைவது என்றால் இசைக்கு அவ்வளவு பிரியம்..லாவண்யா நம் எல்லோர் வீட்டு பக்கத்திலும் இருக்கும் பக்கத்து வீட்டு பெண்,கோபமும் இருக்காது,சோகமும் இருக்காது,ஆனால் அன்பு இருக்கும்.மச்சி உன்னால மட்டும் தான் முடியும் வேற யாராலையும் முடியாது இப்படியான வார்த்தைகள் இனி எங்கேனும் கேட்க முடிந்தால் எனக்கு ஜெய் சந்திரன் தான் நினைவுக்கு வருவான்.என்னை போல ஒருவன் தான் மது,பேருந்தை எதிர்ப் பார்த்து காத்துக் கொண்டிருக்கும் பயணியைப் போல முகத்தை எப்போதும் வைத்திருப்பது அவனுக்கு கூடுதல் பலம். நல்லா வருவான் என்பது அவனின் நடவடிக்கையில் தெரியும்.இத இப்டி எடுக்கணும்,அத அப்டி படம் புடிக்கணும் என்ற சரவணனின் அக்கறையே சொல்லும் பின்நாளில் நல்ல இயக்குனராக வருவான் என்று,எல்லோருக்கும் பாடல் போடுகிற,சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் ஆடுகிற அரவிந்தை யாராலும் யூகிக்க முடியாது,திடீரென வந்து நீ எழுதுனத படிச்சு காமிடானு சொல்வதிலாகட்டும்,படிச்சதுக்கு அப்புறமா கைதட்டி பாராட்டுறது ஆகட்டும் எனக்கு கிடைத்த மிகப் பெரிய விசிறி அவன்.இப்போதெல்லாம் எது எழுதினாலும் அவனிடம் காட்ட வேண்டும் போலவே இருப்பதை எப்படி அவனிடம் சொல்வது.பத்தாம் வகுப்பு மாணவியான ராஜியின் அடையாளமே அந்த சுறுசுறுப்பும்,கணீர் குரலும் தான்,ஒரு சிறிய எறும்பு ராஜியை கடந்து போவதை ஏதோ ஒரு யானை கடந்து போவதாய் சொல்லும் அந்த நேர்த்தியை பற்றி சொல்லியாக வேண்டும்.குழந்தை மொழி பேசும் அஸ்வினியை யாரும் விட்டு கொடுக்க மாட்டார்கள்,அவ்வளவு வெள்ளந்தி பெண்ணாக தான் வளைய வருவாள்.எப்போதும் குடும்ப நினைவுகளுடன் வரும் ஹரிணி அக்கா எல்லோருக்கும் ஒரு பாடமாக இருந்தாங்க,சிரிக்க வேண்டிய நேரத்தில் சிரித்தும்,வேலை நேரத்தில் வேலையுமாக இருந்தது அக்கா ஒருவராகத்தான் இருக்கும்.எதுவும் தெரியாததைப் போல இருக்கும் தேவி சாதாரண பெண் இல்லை,சசி சாரிடம் பாராட்டு வாங்கிய ஒரே பெண் அவங்களாகத்தான் இருக்கும்.கலாய்ப்பதில் பட்டம் பெற்ற ஒரே நபர் முரளியாகத்தான் இருக்கும், அப்படி ஒரு நேர்த்தியான வார்த்தைகளை தேர்ந்தெடுத்து எல்லோரையும் கலாய்ப்பான்.அவன் கூட இருந்தா நேரம் போறதே தெரியாது.லெனின் அக்காவுடன் ஐந்து நாட்கள்னு ஒரு புத்தகமே எழுதலாம்,ஆனா எல்லா பக்கமும் காலியாகத்தான் இருக்கும்,எப்போதும் அமைதியாவே இருப்பாங்க,ஜோக்னு சொன்னா மட்டும் தான் சிரிப்பாங்க,ஆனா அவங்களோட பொறுப்பு என்னவென்று எங்க எல்லோருக்கும் தெரியும்,அளவாக பேசி,அளவாக நடக்கும் ப்ரியாவ எப்போதும் ஒரு புன்னகையோட பார்க்கலாம்,அவ்வளவு அமைதி. எப்போதுமே ஒரு பரபரப்புடனும்,ஒரு எதிர்பார்ப்புடனும் இருக்கும் பிரச்சன்னா ஆணாக பிறக்கவேண்டியவள்,அப்படி ஒரு தைரியம்.புத்திசாலி பெண்.வந்த அனைவருக்கும் பிடித்து போன ஒரு சிரிப்பு பொம்மையாய் நான் இருந்திருக்கிறேன் என்பது என்னை பொறுத்தவரை சந்தோசமான விஷயம் தான்.ஆனால் மற்றவர்களின் பார்வை எப்படி என அவர்கள் தான் சொல்ல வேண்டும்.இவர்களுடனான அந்து ஆறு நாட்கள் எப்படி இருந்தது என்பதை என் மூளையின் E பதிப்பில் அவ்வளவு எளிதில் சொல்லிவிட முடியாது.
நிகழ்வு
இதற்க்கு முன்னதாக நாங்கள் கலந்து கொண்ட பயிற்சி பட்டறைகளில் இது முற்றிலும் வேறுபட்டது என்பதை நாங்கள் உணர்ந்திருந்தோம்.கேமரா பற்றி தெரிந்திருந்த எங்களுக்கு கேமரா என்றால் என்னவென்று அந்த ஆறு நாட்களில் தான் தெரிந்து கொண்டோம்.கேமரா பற்றிய அறிவே இதற்க்கு முன் இல்லாமல் அதை எப்படி எல்லாம் பயன்படுத்தினோம் என்பதை நினைக்கும் போது சிரிப்பிற்கு பதிலாக வேதனையே இருந்தது.எங்களுக்கு வகுப்பு எடுத்த சசி சாரை பற்றி சொல்லியே ஆகவேண்டும்.அவ்வளவு பெரிய மனிதர்,எங்களுக்கு கேமரா பற்றி எதுவும் தெரியாது என தெரிந்ததும் என்னவெல்லாம் நினைத்திருப்பாரோ.எதையும் வெளிக்காட்டாமல் அவர் சொல்லி கொடுத்த விதம் வித்தியாசமானது.எல்லோருடைய கேமரா பதிவுகளிலும் தவறுகள் இருந்தது எங்களுக்கு தெரியும்,ஆனால் அதை எல்லாம் நிவர்த்தி செய்ய வேண்டி அவர் மேற்கொண்ட உத்திகள் சாதாரணமானது அல்ல.குறிப்பாக அவரின் கோபங்களை அவர் கட்டு படுத்தி இருந்தது அவர் முகத்தில் தெரிந்தது.என்றாவது எங்களில் ஒருவரை நினைத்து அவர் பெருமை கொள்வார் என்பது மட்டும் ஆணித்தரமான உண்மை. ஆசான் என்ற வார்த்தையை தவிர அவரைப் பற்றி சொல்ல எங்களுக்கு வேறு வார்த்தை இல்லை.எங்களுடன் சேர்ந்து வந்த அவந்தி மேடத்தை அவ்வளவு எளிதில் யாரும் மறக்க மாட்டார்கள்.தமிழ் மொழியில் அவர்கள் பேசுவதை கேட்க ஆச்சரியமாய் இருக்கும்.எங்களோடு வந்து தொழிநுட்பங்களை கற்று கொடுத்த அவர்களை நாங்கள் என்றாவது நன்றியுடன் நினைத்துப் பார்ப்போம் என்பது மட்டும் உண்மை.பாலா அண்ணா எங்களுக்கு சொல்லிய அறிவுரைகள் ஒவ்வொன்றும் உண்மையாய் இருந்தது.எங்களின் வளர்ச்சிக்கு இவர்கள் மூன்று பேரின் பயிற்சி கை கொடுக்கும் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை.நான்காவது நாளில் வந்த விக்ரம் சார் ஐந்து நொடியில் எங்கள் இருபது பேரின் மன நிலையையும் தெரிந்து கொண்டு போனது சாதாரண நிகழ்வு இல்லை. அடிக்கடி வந்து போகும் பிரபு சார் இப்போ எப்படி இருக்கு உங்களுக்கு என்று கேட்டு அவரின் அக்கறையை காட்டிவிட்டு போவார்.அதே போல ப்ரீத்தி மேடத்தைப் பற்றியும் சொல்லியாக வேண்டும் எங்களை கட்டி மேய்க்க அவர்கள் பட்ட பாடை நினைத்தால் கஷ்டமாகத்தான் இருக்கிறது.இருந்தாலும் எங்களின் எல்லா செயல்களையும் பொறுத்துக் கொண்ட அவர்களின் மீது ஒரு மரியாதை இருப்பதை அவர்கள் உணர்ந்திருப்பார்கள்.அங்கிருந்த எல்லா நாட்களிலும் எங்களுக்கு உணவு பரிமாறிய அந்த மூன்று பேரையும் மறக்க முடியாது,குறிப்பாக அந்த நேபாளி நிக்கியை சொல்லியாக வேண்டும்.ஆறு நாட்களும் எங்களோடு இருந்த வாகன ஓட்டுனர் சாம் அண்ணாவிற்கு நன்றி சொல்லியே ஆகவேண்டும்.எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக இந்த வாய்ப்பை வழங்கிய புதியதலைமுறை நிறுவனத்தை எந்த நிலையில் இருந்தாலும் மறக்கமுடியாது என்பதை நாங்கள் இருபது பெரும் உணர்ந்திருக்கிறோம்.ஆறு நாட்கள் மகாபலிபுரத்தில் நடந்தது எல்லாம் சின்ன சின்ன விஷயங்கள் தான்,ஆனால் அந்த அனுபவங்கள் சின்ன விஷயமல்ல....
ஆறு நாட்கள் பயிற்சி என தொடங்கிய எங்கள் இருபது பேருக்கும் ஒவ்வொரு அனுபவங்கள்.புதியதலைமுறை அலுவலகத்தில் இருந்து புறப்பட்ட அந்த நொடி இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது.நாங்கள் மொத்தம் இருபது பேர்.வேறு வேறு பாதையில் இருந்து வந்த எல்லோரும் இப்போது ஒரு பாதையில் செல்கிறோம் என்பது சின்ன விஷயமல்ல.....
முதலில் எங்கள் இருபது பேரை பற்றி....
நாங்கள் மிகப் பெரிய அனுபவசாலிகள் இல்லை.ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு திறமையை கொண்டவர்கள் என்பது மட்டுமே எங்களின் தகுதி..எங்களை தேர்ந்தெடுத்த விக்ரம் சாருக்கு மட்டுமே இது தெரியும்.காமரா,கனவுமாக வரும் வினோத் பற்றி அவரது புகைப்படங்களே சொல்லும்,ஏதோ பள்ளி கூட ஆசிரியர் போல வரும் பிரேமா அக்காவை அவ்வளவு எளிதில் எடை போட்டு விட முடியாது.அவரின் முக பாவனைகள் நவரசங்களையும் தாண்டி நிற்கும் என்பது என் தனி பட்ட கருத்து.பாரதியை அவரின் பெயரை கொண்டே அடையாளம் கண்டுகொள்ளலாம்.எங்கும் தமிழ்,எதிலும் தமிழ் என்பதே தலைவரின் குறிக்கோள்.ஒருவித புரிதலோடு அவரை அணுகினால் நாளை நீங்களும் அனுபவசாலியாகலாம்.எதற்க்கெடுத்தாலும் சிரித்தே மழுப்பும் திறமை எல்லோருக்கும் வாய்க்காது,அப்படியொரு திறமை கொண்டவர் தான் இனியன்.இவரிடம் நிறைய கற்று கொள்ள வேண்டும் என்பதே என் ஆசை.கேரளாவில் இருந்து வந்து தமிழில் சக்கை போடு போடும் சுந்தரை என்னால் மறக்க முடியாது.எந்த விஷயமானாலும் என்னிடம் கேட்கும் அவனை நான் தவறவிட்டால் நான் உண்மையில் துரதிஷ்டசாலிதான். எந்நேரமும் எதோ ஒரு பாடலை முணுமுணுத்துக் கொண்டே இருக்கும் இசை பிரகாஷ் எங்களுக்கு ஆச்சிரியமாய் தெரிவான்.மழையில் நனைவது என்றால் இசைக்கு அவ்வளவு பிரியம்..லாவண்யா நம் எல்லோர் வீட்டு பக்கத்திலும் இருக்கும் பக்கத்து வீட்டு பெண்,கோபமும் இருக்காது,சோகமும் இருக்காது,ஆனால் அன்பு இருக்கும்.மச்சி உன்னால மட்டும் தான் முடியும் வேற யாராலையும் முடியாது இப்படியான வார்த்தைகள் இனி எங்கேனும் கேட்க முடிந்தால் எனக்கு ஜெய் சந்திரன் தான் நினைவுக்கு வருவான்.என்னை போல ஒருவன் தான் மது,பேருந்தை எதிர்ப் பார்த்து காத்துக் கொண்டிருக்கும் பயணியைப் போல முகத்தை எப்போதும் வைத்திருப்பது அவனுக்கு கூடுதல் பலம். நல்லா வருவான் என்பது அவனின் நடவடிக்கையில் தெரியும்.இத இப்டி எடுக்கணும்,அத அப்டி படம் புடிக்கணும் என்ற சரவணனின் அக்கறையே சொல்லும் பின்நாளில் நல்ல இயக்குனராக வருவான் என்று,எல்லோருக்கும் பாடல் போடுகிற,சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் ஆடுகிற அரவிந்தை யாராலும் யூகிக்க முடியாது,திடீரென வந்து நீ எழுதுனத படிச்சு காமிடானு சொல்வதிலாகட்டும்,படிச்சதுக்கு அப்புறமா கைதட்டி பாராட்டுறது ஆகட்டும் எனக்கு கிடைத்த மிகப் பெரிய விசிறி அவன்.இப்போதெல்லாம் எது எழுதினாலும் அவனிடம் காட்ட வேண்டும் போலவே இருப்பதை எப்படி அவனிடம் சொல்வது.பத்தாம் வகுப்பு மாணவியான ராஜியின் அடையாளமே அந்த சுறுசுறுப்பும்,கணீர் குரலும் தான்,ஒரு சிறிய எறும்பு ராஜியை கடந்து போவதை ஏதோ ஒரு யானை கடந்து போவதாய் சொல்லும் அந்த நேர்த்தியை பற்றி சொல்லியாக வேண்டும்.குழந்தை மொழி பேசும் அஸ்வினியை யாரும் விட்டு கொடுக்க மாட்டார்கள்,அவ்வளவு வெள்ளந்தி பெண்ணாக தான் வளைய வருவாள்.எப்போதும் குடும்ப நினைவுகளுடன் வரும் ஹரிணி அக்கா எல்லோருக்கும் ஒரு பாடமாக இருந்தாங்க,சிரிக்க வேண்டிய நேரத்தில் சிரித்தும்,வேலை நேரத்தில் வேலையுமாக இருந்தது அக்கா ஒருவராகத்தான் இருக்கும்.எதுவும் தெரியாததைப் போல இருக்கும் தேவி சாதாரண பெண் இல்லை,சசி சாரிடம் பாராட்டு வாங்கிய ஒரே பெண் அவங்களாகத்தான் இருக்கும்.கலாய்ப்பதில் பட்டம் பெற்ற ஒரே நபர் முரளியாகத்தான் இருக்கும், அப்படி ஒரு நேர்த்தியான வார்த்தைகளை தேர்ந்தெடுத்து எல்லோரையும் கலாய்ப்பான்.அவன் கூட இருந்தா நேரம் போறதே தெரியாது.லெனின் அக்காவுடன் ஐந்து நாட்கள்னு ஒரு புத்தகமே எழுதலாம்,ஆனா எல்லா பக்கமும் காலியாகத்தான் இருக்கும்,எப்போதும் அமைதியாவே இருப்பாங்க,ஜோக்னு சொன்னா மட்டும் தான் சிரிப்பாங்க,ஆனா அவங்களோட பொறுப்பு என்னவென்று எங்க எல்லோருக்கும் தெரியும்,அளவாக பேசி,அளவாக நடக்கும் ப்ரியாவ எப்போதும் ஒரு புன்னகையோட பார்க்கலாம்,அவ்வளவு அமைதி. எப்போதுமே ஒரு பரபரப்புடனும்,ஒரு எதிர்பார்ப்புடனும் இருக்கும் பிரச்சன்னா ஆணாக பிறக்கவேண்டியவள்,அப்படி ஒரு தைரியம்.புத்திசாலி பெண்.வந்த அனைவருக்கும் பிடித்து போன ஒரு சிரிப்பு பொம்மையாய் நான் இருந்திருக்கிறேன் என்பது என்னை பொறுத்தவரை சந்தோசமான விஷயம் தான்.ஆனால் மற்றவர்களின் பார்வை எப்படி என அவர்கள் தான் சொல்ல வேண்டும்.இவர்களுடனான அந்து ஆறு நாட்கள் எப்படி இருந்தது என்பதை என் மூளையின் E பதிப்பில் அவ்வளவு எளிதில் சொல்லிவிட முடியாது.
நிகழ்வு
இதற்க்கு முன்னதாக நாங்கள் கலந்து கொண்ட பயிற்சி பட்டறைகளில் இது முற்றிலும் வேறுபட்டது என்பதை நாங்கள் உணர்ந்திருந்தோம்.கேமரா பற்றி தெரிந்திருந்த எங்களுக்கு கேமரா என்றால் என்னவென்று அந்த ஆறு நாட்களில் தான் தெரிந்து கொண்டோம்.கேமரா பற்றிய அறிவே இதற்க்கு முன் இல்லாமல் அதை எப்படி எல்லாம் பயன்படுத்தினோம் என்பதை நினைக்கும் போது சிரிப்பிற்கு பதிலாக வேதனையே இருந்தது.எங்களுக்கு வகுப்பு எடுத்த சசி சாரை பற்றி சொல்லியே ஆகவேண்டும்.அவ்வளவு பெரிய மனிதர்,எங்களுக்கு கேமரா பற்றி எதுவும் தெரியாது என தெரிந்ததும் என்னவெல்லாம் நினைத்திருப்பாரோ.எதையும் வெளிக்காட்டாமல் அவர் சொல்லி கொடுத்த விதம் வித்தியாசமானது.எல்லோருடைய கேமரா பதிவுகளிலும் தவறுகள் இருந்தது எங்களுக்கு தெரியும்,ஆனால் அதை எல்லாம் நிவர்த்தி செய்ய வேண்டி அவர் மேற்கொண்ட உத்திகள் சாதாரணமானது அல்ல.குறிப்பாக அவரின் கோபங்களை அவர் கட்டு படுத்தி இருந்தது அவர் முகத்தில் தெரிந்தது.என்றாவது எங்களில் ஒருவரை நினைத்து அவர் பெருமை கொள்வார் என்பது மட்டும் ஆணித்தரமான உண்மை. ஆசான் என்ற வார்த்தையை தவிர அவரைப் பற்றி சொல்ல எங்களுக்கு வேறு வார்த்தை இல்லை.எங்களுடன் சேர்ந்து வந்த அவந்தி மேடத்தை அவ்வளவு எளிதில் யாரும் மறக்க மாட்டார்கள்.தமிழ் மொழியில் அவர்கள் பேசுவதை கேட்க ஆச்சரியமாய் இருக்கும்.எங்களோடு வந்து தொழிநுட்பங்களை கற்று கொடுத்த அவர்களை நாங்கள் என்றாவது நன்றியுடன் நினைத்துப் பார்ப்போம் என்பது மட்டும் உண்மை.பாலா அண்ணா எங்களுக்கு சொல்லிய அறிவுரைகள் ஒவ்வொன்றும் உண்மையாய் இருந்தது.எங்களின் வளர்ச்சிக்கு இவர்கள் மூன்று பேரின் பயிற்சி கை கொடுக்கும் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை.நான்காவது நாளில் வந்த விக்ரம் சார் ஐந்து நொடியில் எங்கள் இருபது பேரின் மன நிலையையும் தெரிந்து கொண்டு போனது சாதாரண நிகழ்வு இல்லை. அடிக்கடி வந்து போகும் பிரபு சார் இப்போ எப்படி இருக்கு உங்களுக்கு என்று கேட்டு அவரின் அக்கறையை காட்டிவிட்டு போவார்.அதே போல ப்ரீத்தி மேடத்தைப் பற்றியும் சொல்லியாக வேண்டும் எங்களை கட்டி மேய்க்க அவர்கள் பட்ட பாடை நினைத்தால் கஷ்டமாகத்தான் இருக்கிறது.இருந்தாலும் எங்களின் எல்லா செயல்களையும் பொறுத்துக் கொண்ட அவர்களின் மீது ஒரு மரியாதை இருப்பதை அவர்கள் உணர்ந்திருப்பார்கள்.அங்கிருந்த எல்லா நாட்களிலும் எங்களுக்கு உணவு பரிமாறிய அந்த மூன்று பேரையும் மறக்க முடியாது,குறிப்பாக அந்த நேபாளி நிக்கியை சொல்லியாக வேண்டும்.ஆறு நாட்களும் எங்களோடு இருந்த வாகன ஓட்டுனர் சாம் அண்ணாவிற்கு நன்றி சொல்லியே ஆகவேண்டும்.எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக இந்த வாய்ப்பை வழங்கிய புதியதலைமுறை நிறுவனத்தை எந்த நிலையில் இருந்தாலும் மறக்கமுடியாது என்பதை நாங்கள் இருபது பெரும் உணர்ந்திருக்கிறோம்.ஆறு நாட்கள் மகாபலிபுரத்தில் நடந்தது எல்லாம் சின்ன சின்ன விஷயங்கள் தான்,ஆனால் அந்த அனுபவங்கள் சின்ன விஷயமல்ல....
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக