கடுகளவு இதயத்தில்
மலை அளவிற்கு உன் காதலை
சுமந்து சுமையாய் இருக்கிறேன்..
எழுது கோல் கொண்டு எழுதினால்
உணர்வோட்டம் இருக்காது
என்ற பயத்தில் தான்
உயிர் காக்கும் என்
உதிரம் கொண்டு எழுதுகிறேன்....
என் வாழ்க்கை இப்படித் தான்
இருக்க வேண்டுமென நான் நினைக்கிறேன்...
எப்படி வேண்டுமானாலும்
இருக்கட்டும் என நீ நினைக்கிறாய்...
உன்னோடு வாழ்ந்த காலம்
இறந்த காலமாய் இருந்தாலும்
உண்மையில் நான்
வாழ்ந்த காலம் அது மட்டும் தான்.......
யாரிடம் சொல்லி அழுவதென்று
தெரியவில்லை.....
எல்லோரிடமும் சொல்லி
தொலைத்து விட்டேன் நீ தான்
என் வாழ்க்கை என்று.....
என்னை விட்டு போன
அந்த நாளை நீ மறந்து விடலாம்....
இன்னும் அந்த நாளிலேயே
இருக்கிற நான் எப்படி மறப்பது......
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக